طرفداری - از پسری موفرفری تا مهاجمی ترسناک، علاقه مندان به فوتبال، روزهای درخشان «سی آر سون» در اولدترافورد را هرگز فراموش نخواهند کرد.

ریو فردیناند، کاپیتان سابق منچستریونایتد از خاطرات خود با بهترین بازیکن خارجی تاریخ لیگ برتر انگلیس، کریستیانو رونالدو می گوید.

کاملا مطمئن بودیم که رونالدو تبدیل به ستاره ای بین المللی می شود. مسئله این است که چقدر سریع در حال پیشرفت بود. برخی بازیکنان هستند که می شود پتانسیل بسیار زیادی در آن ها دید. به خصوص در بازی های مهم و لحظات تصمیم گیری، اینکه آن ها چطور پاس می دهند یا چه کار می کنند، می دانید که این بازیکن ها خاص هستند.

طی دورانی نسبتا طولانی، به خصوص آن اوایل که کریس تازه به تیم آمده بود، خیلی خجالتی بود. وقتی می خواست در زمین بماند و تمرینات اضافه انجام دهد، چند توپ بر می داشت و می رفت در گوشه دیگر زمین و شروع به تمرین می کرد. او خودش را در حال پیشرفت می دید و می دانست که دیگر شانس جوان شدن و تمرین کردن را ندارد.

از همان اوایل مانند قهرمانان رفتار می کردند. در تمرینات، دیگران را مانند احمق جلوه می داد و آن ها را دریبل می زد. بدترین بلا را سر برادران نویل آورد و این کار را همیشه ادامه می داد. ما باید به او می فهماندیم که باید در زمان های لازم، توپ را پاس بدهد. بهترین بازیکنان، این موضوع را سریعتر از دیگران درک می کنند.

به نظرم از فصل 06-2005 اوضاع فرق کرد. وقتی تازه به تیم آمده بود، تنها به نمایشگری اهمیت می داد، دوست داشت بازیکنان حریف را دریبل بزند و صدای تشویق هواداران را بشنود. اما وقتی توانست توانایی هایش را به گل و پاس گل تبدیل کند، آن زمان بود که همه چیز تغییر کرد. از همان زمان بود که تبدیل به فردی شد که نتایج بازی ها را برای مان تغییر می داد. به جای اینکه یک تبلیغات چی یا بازیگر باشد، تبدیل به ستاره تیم شد، او بود که نتایج بازی های بزرگ را رقم می زد. کم کم به بلوغ رسید.

همیشه در بازی های مهم هم گلزنی می کرد. در فینال های لیگ قهرمانان اروپا این کار را می کرد. پنالتی های حساس را درون دروازه می فرستاد. بارها بود که خطر از بیخ گوش مان رد شد و ما را نجات داد. مثلا بازی بیرون از خانه مان برابر فولام در فصل 07-2006 که از نیمه زمین شروع به حرکت کرد و یک گل دیرهنگام به ثمر رساند.

او بازیکن تیم بود. فردی خودخواه نمی تواند در ورزش های تیمی به موفقیت برسد؛ زیرا او تیمش را از پیروزی باز می دارد. چنین فردی، جز انرژی منفی، ثمره ای دیگری برای تیمش ندارد. رونالدو افتخارات زیادی را کسب کرده است و به همین دلیل می گویم، او خودخواه نیست. اما بهترین بازیکنان، سرجای شان نمی نشینند تا اتفاقات رقم بخورند. نمی توانند یک گوشه بایستند و ببینند تیم شان می تواند بازی را ببرد یا خیر. آن ها می گویند: «توپ را به من بده! بگذار فرصتی برای تیم ایجاد کنم». رونالدو در این کار، یکی از بهترین های تاریخ است.

در آخرین تجربه حضورم در لیگ قهرمانان اروپا با سر الکس فرگوسن، رونالدو بود که ما را از رقابت ها حذف کرد. یک گل تک ضرب به ما زد. همیشه از این گل ها نمی زد اما از او انتظار هر گلی را داریم.

نباید اهمیت قهرمانی یورو 2016 را فراموش کنیم. مردم همیشه می گفتند که کریس برای کشورش، مایه نمی گذارد و قهرمانی در این رقابت ها همه منتقدان را ساکت کرد. همیشه درتلویزیون گفته ام که پرتغال بدون رونالدو حتی نمی توانست به یورو راه یابد. بارها بود که طی این تورنمنت، رونالدو بازی را برای تیمش درآورد. او قدرت این را دارد که تیم ها را در آخرین لحظه نجات دهد. کریس این کار را بارها در تیمی که من در آن بازی می کردم انجام داد. او مسئولیت پذیری این کار را دارد.

مردم عاشق او هستند اما برخی هم از او تنفر دارند. آن هایی که از کریس متنفر هستند، معنای شور و اشتیاق را نمی فهمند. نمی شود که همه یک شکل باشند و یک شکل رفتار کنند. حتی هواداران هم کارهای عجیب، انجام می دهند. فراموش نکنید که فوتبالیست ها، در وهله اول، هوادار تیم شان هستند. آن ها هم باید متفاوت باشند.

وقتی سال قبل در لیگ قهرمانان اروپا پنالتی اش را گل کرد، برایش بسیار خوشحال بودم. او لایق این دستاورد بود؛ زیرا وقتی سخت تلاش می کنید، باید پاداش هم بگیرید و رونالدو، تقریبا از همه سخت تر تلاش می کند. هیچ ورزشکار حرفه ای تر از کریس را ندیده ام. با صدها بازیکن و ورزشکاران مختلف کار کرده ام اما او با اختلاف، حرفه ای ترین آن ها است.

فکر می کنم گاهی داستان رونالدو ناگفته می ماند. او نمی خواهد کسی جز خودش پشت ضربه پنالتی بایستد. وقتی اینقدر مصمم و معتمد به نفس هستید، شایسته پاداش های بعدی نیز خواهید بود. و رونالدو شایسته است.

قسمت‌های دیگر از این سری‌ یادداشت‌ها: •100-91 • 90-81 • 80-71 • 70-61 • 60-51 • 50-41 • 40-31 • 30-21 • 20-11 • 10 (دیوید ژینولا) • 9 (پیتر اشمایکل) • 8 (پاتریک ویرا) • 7 (جانفرانکو زولا) • 6 (سرخیو آگوئرو) •  5  (دیدیه دروگبا) • 4 (دنیس برکمپ) • 3 (اریک کانتونا) • 2 (تیری آنری) • 1 (کریستیانو رونالدو)